एक होतं गाव.* *"महाराष्ट्र" त्याचं नाव.*

 (a forward)  *नम्र विनंती ह्या पोस्ट ला लॉईक कॉमेट नाही केलात तरी चालेल पण वाचुन फॉरवर्ड कराच*

*एक होतं गाव.* 

*"महाराष्ट्र" त्याचं नाव.* 

*गाव खूप छान होतं,*

*लोक खूप चांगले होते.* 

*"मराठी" भाषा बोलत होते,*

*गुण्यागोविंदानं  नांदत होते.* 

*त्यांचं मन  खूप मोठ्ठं होतं.*

*वृत्ती खूप दयाळू होती.*

*दुखलं- खुपलं तर एकमेकांच्या*

*हाकेसरशी धावून जायचे.* 

*आल्यागेल्याला सांभाळून घ्यायचे.*

*एकमेकांना साथ देऊन* 

*जगण्याचं गाणं शिकवायचे,*

*महाराष्ट्रात होता एक भाग.* 

*"मुंबई" त्याचं नाव.*

*मुंबईसुद्धा छान होती;*

*महाराष्ट्राची शान होती.*

*सर्वांच्या आकर्षणाची बाब होती.*

*आजूबाजूचे* *सगळेच मुंबईसाठी* 

*धडपडत होते.*

*इथं आले की* 

*इथलेच होऊन राहत होते.*

*"अतिथी देवो भव...!"* 

*या उक्तीनुसार महाराष्ट्रातील*

*लोकांनी सर्वांचं आदरातिथ्य केलं.*

*पाहुण्यांचा मान म्हणून* 

*मागतील ते देऊ लागले.*

*हळूहळू परिस्थिती बदलू लागली.*

*"अतिथी" जास्त आणि* 

*"यजमान" कमी झाले.*

*मुंबई  कमी पडू लागली,* 

*आजूबाजूला पसरू लागली.* 

*सगळ्यांचीच भाषा वेगवेगळी होती.*

*मराठी आपली वाटत नव्हती.*

*प्रश्न मोठा गहन होता,*

*पण माणसं मात्र हुशार होती,* 

*दूरदृष्टीची होती.*

*त्यांना एक युक्ती सुचली.*

*दूरदेशीची* *परदेशातील भाषा*

 *त्यांना जवळची वाटली.*

*त्यांना वाटलं आपली मुलं* *शिकतील,  परदेशात जातील,* 

*उच्चशिक्षित होतील.* 

*सर्वांचाच, अगदी "महाराष्ट्राचा" ही विकास होईल,* 

*म्हणून त्यांनी याच भाषेतील* 

*शिक्षणाची सोय केली.*

*आजूबाजूला या भाषेत बोलणारे* 

*पाहून मराठी माणसंही खंतावली.*

*आपल्यालाही हे आलंच पाहिजे* 

*म्हणून याच भाषेत शिकू लागली,* 

*शिकवू लागली.* 

*मग हळूहळू मराठी कोणीच शिकेना,* 

*मराठी कोणीच बोलेना,*

*बोलीभाषा ही बदलली.*

*सगळ्याचा नुसता काला झाला.* 

*शुद्ध सुंदर मराठीचा लोप झाला.*

*अशा या* *महाराष्ट्रातील एक* 

*छोटा मुलगा* *आपल्या आईबरोबर*

*माफ करा हं........*

*आपल्या 'मम्मी' बरोबर एकदा*

*वाचनालयात गेला.*

*चुकून त्याचा हात पुस्तकावर पडला* 

*त्यानं ते उघडलं. पुस्तक शहारलं,*

*पानं फडफडली, आनंदित झाली.*

*त्यांना वाटलं* 

*निदान आज तरी आपल्याला* 

*कोणी वाचेल.* 

*इतक्यात त्या मुलानं विचारलं,*

*Which language is this?*

*'मम्मी' खूप सजग होती,*

*मुलाचं हित जाणत होती,* 

*सगळं ज्ञान पुरवत होती.*

*पुस्तक जागेवर ठेवत म्हणाली,* 

*"अरे, खूप पूर्वी म्हणजे* 

*तुझ्या आजोबांच्या वेळेस*

*"मराठी भाषा" प्रचलित होती;*

*आता कोणी नाही ती बोलत.*

*पुस्तक कोमेजलं, पानं आक्रसली,*

*पानांपानांतून अश्रू ठिबकले;*

*पण*

*हळहळ वाटण्याचं काही कारण नव्हतं.*

*कारण आता मराठीसाठी दुःखी होणारं*

*काळीज कोणाचंच उरलं नव्हतं!*

*महाराष्ट्राची शान "मराठी"भाषा!*

*मला एकाने विचारले* 

*तू मराठीत का 'पोस्ट' टाकतोस?*

*आणि, मी त्यांना एवढंच म्हटलं,* 

*आमच्या घरात "तुळस"आहे,*

 *'Money plant'नाही.*

*आमच्या स्त्रिया "मंदिरात" जातात,*

*'PUB' मध्ये नाही.*

*आम्ही मोठ्यांच्या  पायाच पडतो,* 

*त्यांच्या गळ्याला मिठी मारत नाही.*

*आम्ही "मराठी" आहोत,*

*आणि मराठीच राहणार!*

*तुम्ही English मध्ये मेसेज केलात*

*तरी मी रिप्लाय मराठीतूनच देतो,*

*याचा अर्थ असा नाही की,* 

*मला English येत नाही.*

*अरे गर्व बाळगा तुम्ही* 

*मराठी असल्याचा.*

*"काकी" ची जागा* 

*आता 'Aunti' घेते*

*'वडील' जिवंतपणीच "डेड" झालेत.* 

*"भाऊ" 'Bro' झाला...!!*

*आणि "बहीण " 'Sis'...!!!*

*दुध पाजणारी "आई"* 

*जिवंतपणीच 'Mummy' झाली.*

*घरची "भाकर" आता* 

*कशी आवडणार हो*

*५ रु. ची 'Maggi' आता* 

*किती "Yummy" झाली.*

*मराठी माणूसच "मराठी" ला* 

*विसरू लागलाय....*

*आपली संस्कृती लोप पावण्यापुर्वी* 

*ती जपण्याचा निदान प्रयत्न तरी करावा.*

**आजपासूनच* *शक्‍यतोवर मराठी*

*लिहिण्याचा प्रयत्न करूया.*

 *२७ फेब्रुवारी मराठी भाषा दिवस आहे. तोपर्यंत संपूर्ण महाराष्ट्रात जाऊंदे.*