*आजच्या महिला दिनानिमित्त ..!*

 *

*आपल्या भारतातील, महाराष्ट्रातील, तेही पुण्यातील, तेही बिबवेवाडीतील एक मुलगी युक्रेन-रशिया युद्धात एक वर्षापासून युक्रेन सैनिकांची सेवा करीत आहे, तिची ही कहाणी ,,,,,!* 

*आजच्या महिला दिनानिमित्त ..!* 

(पोस्ट मोठी पण भारतीय नागरिकांसाठी, महिलांसाठी अभिमानास्पद आहे.)

        ------🙏-----

*नाव आहे --- चि. वैभवी विनायक नाझरे* 

वैभवी पुण्यातील बिबवेवाडी मध्ये जन्मली, वाढली. बिबवेवाडी रहाणारे *श्री.विनायक नाझरे व सौ.कुमुदिनी नाझरे* यांची ही कन्या.

शाळेमध्ये ती एक हुशार मुलगी म्हणून परिचित होती. लहानपणापासून तिची डॉक्टर होण्याची इच्छा. बारावीत असताना तिचे आई-वडिलांनी तुला ९५% च्या वर मार्क्स मिळवलेस तरच तुझी ही इच्छा पूर्ण होईल असे सांगितले होते. कारण मेडिकल प्रवेशासाठी लागणारे प्रचंड डोनेशन ते मुळीच देऊ शकत नव्हते. वैभवीला याची जाणीव होती. म्हणून खेळात भाग घेऊन जिल्हा-राज्य स्तरावर खेळल्यास ५% मार्क्स वाढत असलेने तिने दहावीपासूनच बुद्धिबळ खेळात भाग घेतला. कोणतेही कोचिंग न घेता ती राज्यस्तरावर पुणे जिल्हयाकडून बुद्धिबळ स्पर्धेत खेळली. दहावीला ९२% मार्क्स पडले व स्पोर्टसचे ५% मिळून ९७% मार्क्सने ती उत्तीर्ण झाली. फर्ग्युसन कॉलेजला बारावीसाठी प्रवेश मिळाला. सीईटी नंतर तिला निगडीच्या वैद्यकीय कॉलेजमध्ये तिला प्रवेश मिळाला. पण तिला ससून किंवा आर्मी कॉलेज मध्येच प्रवेश हवा होता. तिने तो प्रवेश नाकारला. 

 

*तिने डायरेक्ट युक्रेनमध्ये वैद्यकीय प्रवेशासाठी अर्ज केला.* तिला युक्रेनच्या वैद्यकीय विद्यापीठात प्रवेश मिळाला. तेथील वैद्यकीय शिक्षण भारतातील तुलनेने स्वस्त असलेने तिने युक्रेनला जाण्याचा निर्णय आई-वडिलांना सांगितला. *काळजावर दगड ठेऊन आई-वडिलांनी तो स्वीकारला.*

 तिचे वडील बिबवेवाडीमध्ये टू-व्हीलरचे एक छोटेसे गॅरेज ३० वर्षापासून चालवत होते. गाडीच्या फायरिंगच्या नुसत्या आवाजावरून ते गाडीतील फॉल्ट लगेच ओळखत, अशी त्यांची ख्याती. आता त्यांनी ते भाड्याने एकास चालवायला दिले आहे. आई वकील आहे. हुशारीचे सद्गुण वैभवीला दोघांकडून जन्मजात मिळालेले. 

७ ऑक्टोबर २०१७ रोजी आईवडिलांनी वैभवीला दिल्ली विमानतळावर सोडले. *आणि वैभवी युक्रेनला गेली....!*

 तेथील वैद्यकीय शिक्षणासाठी तिचा संघर्ष सुरू झाला. 

तिला ज्या यूनिव्हर्सिटिमध्ये प्रवेश मिळाला होता ती युक्रेन मधील एक नंबरची व जगातील ३ ऱ्या नंबरची युनिव्हर्सिटी आहे.

 देशाची राजधानी किव्हमध्ये ती उतरली. सर्व बर्फाळ प्रदेश, -१४ डिग्री तापमान, भाषा वेगळी, जेवणाची चव वेगळी. सर्व वातावरणच वेगळे. ती युनिव्हर्सिटीत पोहोचली. होस्टेल मिळाले. शिक्षण सुरू झाले. वातावरणाशी जुळवून घेण्याचा तिचा संघर्ष चालूच होता.

आणि.. 

*थोडेच दिवसात तिला रॅगिंगचा सामना करावा लागला.* तोही उत्तर भारतीय विद्यार्थ्यांकडून. श्रीमंत आईबापाची ही मूले. 

एकदा असाच एक प्रसंग घडला. वैभवी एकदा आपल्या मित्र-मैत्रिणीसोबत टॅक्सीने युनिव्हर्सिटी कॅम्पसमध्ये गेली होती. तिथे ही मुले बसलेली होती. टॅक्सीचा दरवाजा उघडा ठेवला म्हणून यापैकी एका मुलाने, वैभवी व तिचे मित्र-मैत्रिणी टॅक्सीमधून उतरत असताना, टॅक्सीच्या दरवाजावर जोरात लाथ मारली. वैभवीच्या मैत्रिणीची बोटे दरवाजात सापडली. चांगलीच जखमी झाली. *वैभवीला हे सहन झाले नाही.*

 तिने त्यांना याचा जाब विचारला. ती मूले तिच्याच अंगावर धावून आली. आता वैभवीला त्यांचा रोजचा त्रास सुरू झाला. असं किती दिवस सहन करायचे या विचाराने वैभवीला रात्रभर झोप लागली नाही. तिने पुण्यात आई-वडिलांना फोन केला. दोघांनी धीर दिला. कॅम्पस मध्ये CCTV कॅमेरे आहेत का याची तिच्याकडे चौकशी केले. तिने आहेत असे सांगताच हॉस्टेलच्या रेक्टरकडे तिला तक्रार करण्यास सांगितले. त्यांनी नेहमीच्याच घटना म्हणून दुर्लक्ष केले. वैभवी निराश झाली. आपले वैद्यकीय शिक्षण कसे पूर्ण होणार व सोडून द्यावे लागते की काय या विचाराने तिला रडू कोसळले. पण.., *वैभवी घाबरली नाही.*

 तिने आई -वडिलांना पुन्हा फोन केला. वडिलांच्या व वकील आईच्या सल्ल्याने व त्यांनी दिलेल्या धीरामूळे तिने पोलिसात तक्रार नोंदवली. युनिव्हर्सिटी कॅम्पस मध्ये पहिल्यांदाच पोलीस तिच्या तक्रारीमुळे आले. यूनिव्हर्सिटीचा स्टाफ हादरला. प्रकरण पोलिसांनी भारतीय Embassyला कळवले. त्या मुलांना सज्जड दम दिला गेला. पुन्हा असे कृत्य केल्यास युक्रेनमधून कायमचे भारतात हाकलून दिले जाइल अशी तंबी त्यांना देणेत आली. 

*त्या प्रकरणानंतर वैभवी जणू यूनिव्हर्सिटीतील सर्व विद्यार्थ्यांची व स्टाफची लाडकी झाली.* त्या मुलांनीही तिची माफी मागितली. 

 तिला हॉस्टेलमध्ये स्वतंत्र व्यवस्था देणेत आली. तिचे सर्व लक्ष अभ्यासावर आता केंद्रित झाले. 

*आणि आणखी एक घटना घडली.*

त्याच यूनिव्हर्सिटीमध्ये एम.डी.चे शिक्षण घेत असलेला युक्रेनचा ‘ डॉ. टीमोफ़ि’ नावाचा एक तरुण हा वैभवीच्या प्रेमात पडला. तो अंतिम वर्षात शिकत होता. तेथे अंतिम वर्षातील विद्यार्थ्यांनी ज्युनिअर विद्यार्थ्यांना शिकवावे लागते. तो त्यांच्या अभ्यासक्रमाचा एक भाग आहे. हे शिकवणे चालू असतानाच दोघांमध्ये प्रेम फुलले. *त्याला हुशार व संस्कारित वैभवी आवडली.* डॉ. टीमोफ़ि सुद्धा हुशार विद्यार्थी म्हणुन प्रसिद्ध होता. 

वैभवीचे आई-वडील इकडे आधीच तिच्या काळजीत असत. त्या काळजीत आणखी एक भर पडली. 

पण डॉ. टीमोफ़ि चांगल्या घरातील मुलगा निघाला.. त्याची आई लेक्चरर व वडील ऑटोमोबाईलचा व्यवसाय करत आहेत. टीमच्या मोठ्या भावाची युक्रेन मध्ये स्वत:ची आय. टी.कंपनी आहे. धाकटा भाऊ आय. टी. इंजीनियरचे शिक्षण घेत आहे.. त्या संपूर्ण कुटुंबाला वैभवी खूप आवडली होती. घरी मुलगी नसल्याने व टीमही मेडिकल प्रॅक्टिस युक्रेनमध्ये करीत असल्याने त्यांना टीमचे लग्न लवकर करावयाचे होते. त्या कुटुंबाने लग्नाचा विषय वैभवीच्या आईवडिलांना कळवला. खूप विचारांती त्यांनी होकार कळवला. 

 डॉ. टीमोफ़ि वैभवीला घेऊन पुण्यात आले. जुलै २०१९ मध्ये आळंदी येथे लग्न झाले. टीमोफ़ि यांनी हिंदू धर्म स्वीकारला. लग्नातील सात फेरे मारताना त्या पाठीमागची भावना, शास्त्र ऐकून त्यांना खूप आनंद झाला. कॅम्पमधील रामकृष्ण हॉटेल मध्ये रीसेप्शन झाले. 

*नवदाम्पत्य आनंदाने युक्रेनला परतले.* 

वैभवीचे शिक्षण व डॉ.टीममोफ़ि यांची प्रॅक्टिस यूक्रेन मध्ये सुरू होती. 

*आणि आणखीन एक घटना घडली.*

 

रशियाने युक्रेनवर हल्ला केला. *युद्ध सुरू झाले.* परिस्थिति अवघड झाली. 

डॉ.टीमोंफ़ि व वैभवी राजधानी किव्ह मध्ये राहतात. टीमचे आई-वडील बेलारूसच्या सीमेजवळील लुटस येथे रहातात. 

दरम्यान भारतीय विद्यार्थ्यांना युक्रेन मधून परत आणण्याचे धोरण भारत सरकारने यशस्वीपणे राबवले.

 वैभवीच्या आईवडिलांना जावईसह तिने भारतात यावे असे वाटू लागले. त्यांनी प्रयत्न सुरू केले. 

*पण वैभवीने भारतात येण्यास नकार दिला.*

 कारण देश संकटात असताना टीमोफ़ि यांनी देश सोडण्यास दिलेला नकार. मात्र त्यांनी वैभवीला भारतात परत जाण्यास व युद्ध संपल्यावर परत येण्यास सांगितले होते. *पण वैभवीने आपल्या पतीला ही भारतात जाण्या साठी नकार दिला.* ती यूक्रेन देशाची नागरिक होती. पण भारतात परत येण्यास तिला कोणतीच अडचण नव्हती. 

 दरम्यान युक्रेन सरकारने १८ ते ६० वर्षाच्या नागरिकांना देश सोडण्यास बंदी घातली. 

 सर्व भारतीय विद्यार्थी आज भारतात परत आले आहेत. *आता युक्रेन मध्ये एकमेव भारतीय विद्यार्थिनी आहे, ती म्हणजे वैभवी.*

   *देशसेवेसाठी टीम व वैभवीने स्वत:ला झोकून दिलेले आहे. दोघेही जखमी सैनिकांची शुश्रूषा करीत आहेत. सर्जरी करीत आहेत.*

 सायरनचे आवाज, विमानांचे, बॉम्बचे आवाज ऐकत, महागाईशी टक्कर देत, आपला संसार सांभाळून देशसेवेसाठी १८-१८ तास काम करीत आहेत. त्यांच्या निवासस्थानजवळ बॉम्ब पडत आहेत. जीव मुठीत धरून बेडरपणे वैभवी जखमी सैनिकांची सेवा करीत आहे. 

  *युक्रेन सरकारने तिच्या शौर्याबद्दल २८ फेब्रुवारी रोजी बेस्ट सर्जनचा किताब वैभवीला दिला असून तिचा सन्मान केला आहे.*👍

 आपल्या भारतीयांसाठी ही अभिमानाची गोष्ट आहेच.

पण

 *आजच्या जागतिक महिला दिनी ---- भारताची एक सुकन्या युक्रेन देशाची सून बनून, आपले सासर हेच आपले घर मानते व भारतीय परंपरेचे, भारतीय संस्कारांचे जतन करत, आपला युक्रेन देश संकटात असताना, आपला संसार सांभाळत स्वत:चे संपूर्ण योगदान देते--- ही भारतीयांसाठी व भारतीय महिलांसाठी खरोखरच अभिमानाची गोष्ट आहे.* 

                                     

              (लेखक -- राउ)

🙏